Znów mi się kilka rzeczy w pliku zebrało, więc dziś taka dosyć wklejka. Z forum, które już zdążyło zniknąć (transprzyjaźń) ;) ale taki dobry post, niestety nie pamiętam autorki:
„uważam, że określenie orientacji seksualnej prostym „homo” „bi” „pan” „hetero” to jak określanie całej głębi ludzkiej osobowości określeniami „choleryk” „sangwinik” „flegmatyk” „neurotyk”. może się wydawać, że to przydatne uproszczenie, ale według mnie faktycznie takie postawienie sprawy jest oparte na stereotypach binarystyczno-amatonormatywnych. orientację podzieliłabym na kilka kategorii z których każda mogłaby zawierać w sobie jakąś skalę. na początek przychodzą mi do głowy:
preferencja genitalna (jakie partner/ka/rzy/rki posiadają cechy płci fizycznej)
preferencja tożsamości (jak partner/ka/rzy/rki się utożsamiają)
preferencja roli (jaką pełnię rolę w stosunku)
preferencja ekspresji (jaką ekspresję posiada/ją partner/ka/rzy/rki)
preferencja formy stosunku (jaki kształt przybiera stosunek, na który jestem zorientowana)
preferencja formy relacji (czy chcę uprawiać seks z osobami, które kocham, lubię szanuję, obcymi itd)
preferencja ilości partnerów (czy chcę uprawiać seks z wieloma partnerami na raz, czy z wieloma oddzielnie, czy z jedną osobą, czy chcę kontrolować ilość/wybór partnerów itd)w ten sposób postawiona sprawa mogłaby zarazem znormalizować napiętnowane heteryckie orientacje nieheteronormatywne (np poliamoryczne, czy rozwiązłe) i pokazać, że nie ma jasnej granicy między „normalną większością” i „anomalią”, a raczej zachodzi między nami naturalna różnorodność. ludzie określający się w ten sposób nie musieliby się ranić dobierając się na podstawie preferencji genitalnej przy pełnej rozbieżności pozostałych czynników orientacji.
ale się zgadzam. Bo to tak się trudno czasem określić prostymi hasłami „homo, hetero, bi” ;)
A tak przy okazji, jak już kiedyś powiedziałem: ech, że też ten świat tak wygląda, że nie można po prostu facetowi powiedzieć: „hej, chcesz iść ze mną do łóżka?”
zamiast jakieś podchody robić :D